Barbapapa HD

Barbapapa HD

Een Barbapapa kan elke vorm aannemen die het wil en vervolgens weer terug keren naar een amorfe mensfiguur. Vormloosheid is het hoogste doel van Daoisme, want als je vormloos bent, ben je optimaal adaptief en zul je lang overleven. Vormloos zijn is ook heel vrij; als je vormloos bent, zit je niet vast en kun je nog alle kanten op. Als je helemaal vormloos bent, valt ook je identiteit weg, je ervaart jezelf niet langer als iets of iemand, je bént alleen nog maar. Als je alleen nog maar bent, heeft veel in het leven geen betekenis meer. Werkelijk vormloos zijn betekent echter niet dat niets er meer toe doet, je kunt alleen onmogelijk bepalen wat het je doet voordat het er eenmaal is. Zodra iets er is, voel je wat het met je doet en vervolgens merk je hoe je reageert. 

Water is het veel gebruikte voorbeeld van iets dat vormloos is en dus iedere vorm kan aannemen, afhankelijk van de omstandigheden. Water kun je in iedere vorm gieten maar als je het samenperst vormt het een bol en is het bijzonder sterk. Die eigenschappen van vloeistof zoeken we in onze training; vloeien, stromen, adaptief zijn, maar bijzonder compact en sterk als de druk toeneemt. 

In het ideale geval heb je al je 'vloeistof' in één kamer zodat al je eigenschappen en al je bronnen voortdurend beschikbaar zijn. Daarvoor moet er 'vrij verkeer' zijn van binnen,  dan blijf je steeds onverdeeld. Integriteit, je ongeschonden toestand, is een afgeleide hiervan. Als je heel bent ben je integer. 

Push Hands, Tui Sau, is een mooie oefening om vanuit de bal te leren vloeien in een vorm zoals an, chi, peng en lu (duw, druk, afweer en wegrollen).  We leren ons hele lichaam achter één contactpunt te plaatsen en met ons hele lichaam één gecoördineerde beweging te maken in één heldere richting. Dit is noodzakelijk om onze eigen kern te ervaren en die van de ander te raken. De bolletjes van de Dao Lu Communicatietheorie geven dat proces schematisch weer. Helder zijn, mikken, voelen wat je doet en voelen wat er op je af komt en daarop als één geheel, vloeiend te reageren zijn basale en noodzakelijke vaardigheden om op een natuurlijke manier te leren reageren met zowel oog voor de omstandigheden als voor je eigen eenheid.

Bij Chi Sau gaan we een stap verder en trainen we ons adaptatievermogen als Barbapapa HD. We staan nu frontaal tegenover elkaar, nog dichterbij dan bij Push Hands en daardoor komen er snellere, hoekiger en vooral tegengestelde krachten op je af. Je leert nu om complexe situaties te herleiden tot je kern. Door ze te herleiden tot je kern ontleed je complexe krachten in eenvoudige componenten en relateer je die aan jezelf zodat het hoofddoel, je integriteit bewaren, in zicht blijft. Als je heel kunt blijven, laat je jezelf raken door de ander en raak je daarmee met je kern ook de ander. Hiermee raak je de ander ook in zijn lichamelijke kern; diens balans wordt aangesproken. Dus ook al handelt de ander hard, onverwacht en verdeeld, jij behandelt de ander nog steeds als één geheel. Je beschermt jezelf zo tegen de verdeeldheid van de ander en brengt weer eenheid. Je kunt dit doen door het lichaam als één geheel langs je te laten gaan zoals in push hands, of door een nieuw contact punt te zoeken op de centreline terwijl je de 'harde uitsteeksels'  ontwijkt of afdekt, of, en dit is een hoger niveau, door via de contactpunten die de ander je aanreikt diens kern te vinden.

Reciproke Inhibitie

Reciproke Inhibitie

Een goede manier om niet aan een roze olifant te denken, is om aan een groene olifant te denken; of aan een roze My Little Pony, dat werkt ook. Het probleem van de roze olifant zit hem namelijk in het 'niet-denken'. Denken is een handeling en dus 'aanwezig'.  Een niet-handeling is een niet-aanwezigheid en voor onze hersenen eigenlijk een onmogelijk begrip. Het 'niet-' is stiekum toch steeds gerelateerd aan het 'wel-' en daarmee staat de roze olifant weer in de hoek van de kamer.

Hetzelfde geldt voor ont-spannen, oftewel ophouden met aanspannen. Als je aan een rekstok hangt is ontspannen nog wel logisch omdat je zo hard moet werken om te blijven hangen, dat als je ook maar even 'verslapt' (niet-spant) je onmiddellijk naar beneden zakt en je spieren dus loslaten. Als de inspanning echter niet heel zwaar is omdat je er aan gewend bent, zoals je lichaamshouding of je bekende bewegingspatronen, is het niet-spannen veel minder vanzelfsprekend.

Als het al lukt om de spiertonus te verminderen leidt dat tot enig verlies van controle over de beweging omdat oude en bekende bewegingspaden worden verlaten. Verlies van controle is een beproefde manier, diep verankerd in ons instinct, om gespannen te raken.

Reciproke Inhibitie is een medisch begrip; als een spiergroep wordt aangespannen, en dus verkort, dan ontspant en verlengt automatisch de tegenoverliggende spiergroep (de antagonist). Reciproke Inhibitie betekent wederzijdse remming. Als de ene kant actief is, is de andere kant geremd en daardoor niet actief. Als je gas geeft moet je eerst de rempedaal loslaten, daarom bedien je die pedalen in de auto ook met dezelfde voet.

De psychologie gebruikt de term Reciproke Inhibitie in een iets ruimere zin: als je ontspant, kun je niet tegelijkertijd bang (gespannen) zijn. Dus ontspanning werkt remmend op angst. Door mensen te leren hun spieren te ontspannen wordt via de 'omweg' van Reciproke Inhibitie hun angst verminderd, zonder direct aandacht te besteden aan de angst. Daarmee is de roze olifant  verdwenen.

In DaoLu gebruiken we Reciproke Inhibitie om te ontspannen. Spieren spannen aan als ze daartoe geprikkeld worden vanuit het (centrale)zenuwstelsel. Voelen gaat ook via je zenuwstelsel maar dan de andere kant op; prikkels vanuit je zintuigen worden vervoerd naar je rug en hersenen.  Door intens en aandachtig de sensaties waar te nemen die vanuit je lichaam naar je centrale zenuwstelsel stromen, lijkt het erop dat de omgekeerde stroom, richting de spieren, juist wordt geremd. Zo inhibeert voelen aanspannen.

Je zou het een vorm van decentralisatie van zenuwactiviteit kunnen noemen. Door het lichaam aandachtig waar te nemen maar verder 'met rust te laten', vindt het zijn eigen weg naar een dynamisch evenwicht. Dit geldt niet alleen voor de spieren en pezen, maar ook andere systemen in ons lichaam worden door Reciproke Inhibitie voortdurend naar een ideale middenpositie gedirigeerd. Temperatuur, chemische huishouding, vervoer van energie, bouw en afvalstoffen enz.

Ook ons denken en handelen kunnen in principe geheel door Reciproke Inhibitie worden aangestuurd zolang we ook die processen maar met rust laten. Door tijd te nemen en oplettend aandacht te besteden aan de enorme 'lifestream' van informatie vanuit je lichaam worden ideeën, plannen, verwachtingen en oordelen voortdurend bijgewerkt met nieuwe informatie waardoor ze 'zacht' en adaptief blijven.

Als je je hele lichaam gebruikt om waar te nemen is dat alsof je eerst door de brievenbus naar buiten hebt gekeken en vervolgens niet alleen de deur helemaal open zet, maar ook naar buiten stapt om omringd te worden door de wereld.

Dit zou overweldigend kunnen zijn, maar gelukkig werkt het trainingsproces volgens dezelfde principes om een ideaal evenwicht te behouden. Laagje voor laagje leren we via Dao Lu om harde, niet adaptieve lichaamsgebieden, ideeën en acties te verzachten om een kalme, open lichaamshouding en levenshouding te ontwikkelen.

Vanuit die houding en attitude kun je je verbinden met anderen en met de buitenwereld, aangezien je dan nog steeds de beschikking hebt over al je eigenschappen en al je informatiestromen. Je blijft dus adaptief en streeft automatisch naar harmonie, de optimale middenpositie.

Zo wordt ook je gedrag bepaald door Reciproke Inhibitie. Zolang je de volledige verbinding open houdt met al je bronnen, en dat doe je gewoon door te voelen, zullen extremen automatisch worden getemperd met hun tegendeel en zullen tekorten automatisch worden aangevuld door hun tegendeel. Door jezelf toe te vertrouwen aan die balancerende processen kun je je geheel vrij voelen in je denken voelen en doen en zijn opgelegde beperkingen niet nodig.

Als adaptief zijn je leidraad is, ontstaat vanzelf de 'wishion' van Dao Lu:

Calm down

Open up

Connect

Dissolve Conflict

Harmonise

©Dao Lu, oktober 2017

Ontstaan van de Dao Lu Flow Drill

Ontstaan van de Dao Lu Flow Drill

Tai Chi is een relatief jonge krijgskunst die revolutionair genoemd kan worden omdat het de zachtheid en plooibaarheid van het daoïsme als uitgangspunt neemt. Toch liggen de wortels van Tai Chi in de harde stijlen zoals Shaolin waarvan allerlei bloemrijke rudimenten in de 108 Vorm zijn terug te vinden. Yang Cheng Fu vereenvoudigde en 'verzachtte' Tai Chi door meer consequent de daoïstische principes door te voeren in de vorm. Het uiteindelijke doel van Tai Chi is, net als van het daoïsme, om vormloos te worden; geheel adaptief aan de voortdurend wisselende omstandigheden van binnen in jezelf en van de wereld buiten je. Krijgskunst als levenskunst zou je dan kunnen zeggen. Tai Chi is uiterst complex en subtiel en doet daarmee, meer dan enig andere methode, recht aan het complexe en subtiele van het leven. 

Vroeger lieten Tai Chi meesters als erfenis aan volgende generaties korte teksten na met hun kennis en inzichten. Deze klassieken zijn vaak ondoorgrondelijk en geven soms pas na decennia trainen hun geheimen prijs aan nieuwe Tai Chi beoefenaars. Dit komt deels door de complexiteit en subtiliteit van Tai Chi, maar ook doordat kennis over fysieke en mentale aspecten van de mens geleidelijk aan groeien en dat de nog vage gebieden in de tussentijd worden opgevuld met aannames die afhankelijk zijn van de cultuur van een bepaalde plaats en periode.

De Dao De Jing, als geen ander boek, is in staat om universele levensprincipes te verwoorden door te spreken op een abstractieniveau dat culturele verschillen van plaats en periode overstijgt. Daarmee is het boek een zeer geslaagde methodische benadering van het uiterst complexe en subtiele. Door de Dao De Jing te lezen, worden de klassieke Tai Chi teksten helder.

Een andere krijgskunst die een geheel aparte plek inneemt is Wing Chun. Waar oude stijlen vaak gebaseerd zijn op het bestuderen van dierenbewegingen is Wing Chun een uitgesproken mensenstijl. Er is op een methodische manier gekeken naar het menselijk lichaam en de menselijke geest en van daaruit zijn een trainingsmethodiek en een vechtstrategie ontwikkeld. Dit leidde tot, op het eerste gezicht, niet-intuïtieve bewegingen die echter bijzonder effectief bleken te zijn. De Wing Chun vormen zijn symmetrisch, onderdelen kunnen zo vaak als gewenst herhaald worden binnen het kader van de vormen, en de vormen bouwen geleidelijk op van eenvoudig naar complex en van matig belastend naar hoogbelastend. Op den duur neigen de bewegingen echter wat mechanisch te worden en zijn ze niet zo adaptief als die van Tai Chi. De 'filosofische onderbouwing' van Wing Chun is, opmerkelijk genoeg, een tekst uit het confucianisme: De Weg van het Midden. Deze tekst, hoewel neigend naar het daoïsme, is van een ander abstractieniveau dan de Dao De Jing en heeft een stringenter effect dat kan worden rerelateerd aan het wat verstarrende effect op het lichaam van de Wing Chun trainingsmethode.

                 

Zhineng Chi Kung is een nog jongere, heel effectieve trainingsmethode waarin ook op meer methodische wijze dan voorheen Chi Kung wordt beoefend. Niet-effectieve bewegingen zijn weggesneden en bruikbare bewegingen worden vaker herhaald in gongtraining. De herhaling van een beweging is zeer effectief, maar de aard van de bewegingen van Zhineng Chi Kung geeft uiteindelijk, net als bij Wing Chun, een wat verstarrend effect en de vormen beperken op den duur de ontwikkeling van de beoefenaar. Kennelijk heeft een methodische en analytische trainingsbenadering een gunstig effect op prestaties, net als in de moderne sportwereld, maar kan zo'n methodische benadering leiden tot verstarring waarmee de spontaniteit en natuurlijkheid kan worden verstoord, zoals ook in de sport regelmatig gebeurt.

                 

Dao Lu is een trainingsmethode, gebaseerd op moderne kennis van het menselijke lichaam-geest geheel. Om methodisch te kunnen trainen én recht te doen aan het complexe en subtiele, trainen we in de Dao Lu Flow Drill bewegingen op een hoger abstractieniveau door natuurkundige concepten te gebruiken als Slinger, Golf, Spiraal en Bal. Binnen het kader van de vorm ben je vrij zo vaak te herhalen als je wilt en kun je in de Flow Drill 2.0 geleidelijk de belasting en complexiteit opvoeren. Door het hoge abstractieniveau van de bewegingen blijven lichaam en geest voortdurend verbonden en blijft het natuurlijke, subtiele en complexe behouden.

                                                                                                                                                                                    ©Dao Lu juli 2017

Negatieve en Positieve Feedbackloop

Waarom ik Dao Lu

Lu
Waarom ik Dao Lu

Als kind, zoals zoveel kinderen, leefde ik in een magische wereld. Al begreep ik het niet, ik ervaarde hoe veel mensen omgingen met zichzelf, met elkaar en met hun omgeving als hard en destructief. Tovenaars en ridders deden dat beter. Tovenaars leefden naar de wetten van het universum, niet noodzakelijkerwijs naar de regels van mensen. Ridders zetten hun leven op het spel om het 'goede' te beschermen.

In schermen vond ik iets universeels en iets ridderlijks omdat pure kracht, snelheid en plannetjes niet effectiever bleken dan kijken, voelen en jezelf oplossen en vormloos worden om zo de acties van je tegenstander te volgen, te weren en te riposteren.

Op de middelbare school werd de druk van 'wat mensen doen' alleen maar zwaarder en verdween de magische wereld geleidelijk aan naar de achtergrond. Ik kwam erachter dat schermen nauwelijks relevant was en 'het veroveren van het hart van een jonkvrouw' een onbegrijpelijke kunst.

Psychologie studeren was een poging om mensen te gaan begrijpen en wat hen bezielde om die bizarre en vaak destructieve dingen te doen die ze doen. Werken op de RIAGG was de meest uitdagende volgende stap denkbaar, want alle denkbare menselijke problemen en vormen van zingeving kwamen daar dagelijks langs.

Vanaf het begin van mijn studie ging ik op zoek naar krijgskunst; de verheven methode om rechtvaardigheid en het goede en zinvolle na te streven. Ik kwam op mijn zoektocht echter niet verder dan vechtsport; het methodisch, en veel vaker niet zo methodisch, schoppen en slaan van elkaar. Toen ik mijn leraar ontmoette vielen er dingen op hun plek; krijgskunst gebaseerd op sensitiviteit, logica en zachtheid. De levendienende weg van Tai Chi Chuan, met de Turboboost van Wing Chun.

Door m'n werk op de RIAGG begon ik geleidelijk aan menselijk gedrag te begrijpen, door m'n trainingspad begon ik krijgersschap heel geleidelijk aan te begrijpen. Eigenlijk door  mezelf te gaan begrijpen. Begrijpen zit maar een beetje in je hoofd. Veel meer zit begrip in je lichaam en in je gedrag. Want wat je doet, dat wordt je.

Doen om te worden noemen we trainen. Maar als je doet met een doel kan dat gemakkelijk leiden tot verenging van je streven en van het opgeven van aspecten van jezelf die ook belangrijk zijn voor je levensgeluk. Trainen dat relevant is voor je levensgeluk beslaat gezondheid, relaties en zingeving.

Hoe kun je trainen voor levensgeluk? Hoe kun je methodisch werken aan je eigen geluk terwijl vrijheid en openheid noodzakelijke ingrediënten zijn voor datzelfde geluk? Met Dao Lu doen we een poging daartoe door het vereenvoudigen van de bewegingen tot de meest natuurlijke en daarmee de meest efficiënte manier. De meest natuurlijke manier van handelen houdt tegelijkertijd rekening met de (on)mogelijkheden van je lichaam, én met je intentiekracht én met je voelen. Intentie is naar buiten gericht, naar een doel, voelen is naar binnen gericht naar je ervaren kern. Je lichaam handelt en loopt het pad.

Vandaar onze Wishion:

pas als je kalmeert, kun je openen; pas als je open gaat, kun je je verbinden, pas als je je verbindt, kun je conflicten oplossen; pas als je conflicten oplost kun je leven in harmonie.

©Dao Lu, juli 2017

Kwantiteit en kwaliteit

Alles heeft kwaliteit oftewel alles heeft eigenschappen. Eigenschappen zoals kleur, geur, vorm, hardheid, grootte, zwaarte enzovoort. Wiskunde is de manier om kwaliteit te vertalen in kwantiteit. Dus wiskunde is de taal om eigenschappen te beschrijven in hoeveelheden. Hoeveelheden van iets. Die 'Ietsen' bestaan zelf weer uit hoeveelheden van Ietsen. Door eeuwen wetenschappelijk onderzoek kunnen nu bijzonder ingewikkelde eigenschapen van Ietsen verklaard worden in termen van hoeveelheden. Kwaliteit in termen van kwantiteit. Dit is van onvoorstelbaar groot belang want eigenschappen kun je niet vergelijken, hoeveelheden wel. Door middel van hoeveelheden kun je ongestraft alle mogelijke Ietsen vergelijken. Met kwantiteit kun je kijken waar nog niemand ooit is geweest, je kunt terugkeren naar het verleden en voorspellingen doen over de toekomst.
Die kennis is waardevol, vormt de basis van onze beschaving en kan in principe leiden tot minder geweld, meer begrip, een efficiëntere maatschappij met minder milieuschade en meer rechtvaardigheid. Toch komt het omzetten van kwaliteit in kwantiteit vaak kil over. Alsof de romantiek wordt weggeredeneerd en de trek je vergaat als je weet 'hoe de kroket gemaakt wordt'. Maar, voor jezelf, op het vlak van je eigen persoonlijke leven is dit omzettingsproces van groot belang.
Als je het omdraait.
Van kwantiteit naar kwaliteit.
Zoals een kind dat kan. M'n dochtertje gaat op haar buik liggen bij een paddestoel en ís ín het kabouterhuisje. Ze ís haar grote zus en ze ís een prinses. Soms ís ze een hondje en soms ís ze een mama. Als kind leer je noodzakelijkerwijs dat, als je denkt dat je kunt vliegen nog niet 'echt' kunt vliegen omdat je realistisch moet zijn en problemen moet oplossen om je plaats in de maatschappij te verdienen en in je levensonderhoud te voorzien. Maar dan? Als je je bread and butterline hebt gehaald? Als je redelijk goed functioneert en je niet voortdurend bang hoeft te zijn voor oorlog of bankroet? Dan is de alchemistische omzetting van kwantiteit naar kwaliteit van groot belang. Hoe wordt je anders gelukkig? Gelukkig worden doe je toch vooral van binnen, of niet? Zoals Freek de Jonge het zei: "je wordt stoned, in je hoofd! Wel eens stoned geweest buiten je hoofd? Moet een knap shot geweest zijn!"
Als je erkent dat het ervaren van tevredenheid en geluk van binnen gebeurt, ben je minder afhankelijk  van de buitenwereld in termen van hoeveelheid. Je hebt niet 'veel' nodig van alles, je hebt een magische, homeopathische hoeveelheid nodig die voor jou voldoende is om de kwaliteit van datgene tot je door te laten dringen. Je kunt een magisch leven leiden waarin bijzondere dingen gebeuren, unieke voorvallen plaats vinden en boeiende wezens voorkomen als je in staat bent het alchemistisch proces van kwantiteit naar kwaliteit te volvoeren. Je geniet van 'gewone' dingen, laaft je aan 'weinig', overkomt slechts 'kleine problemen'. Verklein je cirkel net zo lang tot je jou magische grens bereikt waarbinnen magie en 'harde werkelijkheid' niet langer uiteen lopen. Je geniet van je bonsai-tuin alsof het een bos is, je proeft je eten en zorgt dus dat dat heel goed is klaargemaakt, je doet je werk met toewijding en twijfelt dus niet aan je bestaansrecht, je beleeft de mensen om je heen intens en overweegt dus niet of je iets mist, de dagelijkse werkelijkheid komt heftig binnen, omdat je je openstelt dus hoef je niet op zoek naar nieuwe kicks ver weg.
Je kunt een eenvoudig en kalm leven leiden en intens gelukkig zijn, en je hebt daarmee, zoals cabaretier Micha Wertheim het noemt, de Steen Der Wijzen in handen. De Steen Der Wijzen werd gezocht via alchemistisch processen om goud te kunnen maken. Als je begrijpt dat goud niet gelukkig maakt, maar dat goud symbool staat voor het 'meest kostbare' dan is de vertaling naar geluk snel gemaakt. Als je geluk ziet als het meest waardevolle in je leven en je erkent dat er een alchemistisch proces van kwantiteit naar kwaliteit en dat je gelukkig voelen zich van binnen afspeelt, kun je deduceren dat het alchemistisch proces zich ook van binnen afspeelt en niet in een laboratorium buiten jezelf. Je lichaam is je laboratorium. De buitenwereld komt tot je via je zintuigen, je lichaam ervaart. Als je goed oplet en die ervaringen intens beleeft kun je die indrukken gebruiken om gelukkig en bevredigd te zijn, kun je schadelijke indrukken omsmelten in je smeltkroes en het ruwe materiaal in vormen gieten die goed bij je passen. Dit alchemistische proces kun je trainen en dat is wat we doen met Dao Lu. Je traint je lichaam, je zenuwstelsel en daarmee je geest. Je gaat helderder denken en voelen en doeltreffend handelen met als doel een harmonieus leven. Het kan. Het is eenvoudig, je kunt het stapje voor stapje leren, falen is eigenlijk niet mogelijk, succes is, in kleine porties, gegarandeerd.
Maar, er zijn twee maren:
-1- Het kost je je leven, waarvan je er maar één hebt. Je gaat door het alchemistische proces zien 'hoe de kroket gemaakt wordt' en dat kan, in elk geval tijdelijk, ontluisterend zijn. Je gaat de Matrix zien en zal meer dan eens verzuchten: "why, oh why did I take the blue pill?"
-2- Val niet in de 'New Age' valkuil door te denken dat het leven 'dus' maakbaar is. Je beleving is 'maakbaar', maar alleen door een langdurig, intens en pijnlijk proces van training. Niet door even de blijheidsknop om te zetten en alles van de positieve kant te zien of het in een 'groter spiritueel geheel' te plaatsen. De Steen Der Wijzen is uitsluitend voor intern gebruik. Als je zorgt dat je zelf gelukkig wordt zal dat wellicht mooie effecten hebben op anderen, maar geluk is niet overdraagbaar. Oftewel, de Steen Der Wijzen leidt niet tot de Heilige Waarheid en kan dus onmogelijk opgelegd worden aan anderen. Je zult dus gewoon moeten blijven communiceren en samenwerken met je medemensen.
Het alchemistische proces is lang en pijnlijk, maar niet ingewikkeld of geheimzinnig. Je kunt er nu mee beginnen, of eigenlijk, ben je al lang mee begonnen want anders lees je niet zulke vage teksten als deze hier. Ik wil eindigen met de groet van de natuurkunde leraar Paul Hewitt:
"untill next time, good energy!"

Kogelgewricht

Je schoudergewricht is een kogelgewricht. Een kogelgewricht ziet eruit als een stok met een bal eraan, van bot gemaakt, waarvan de bal rust in de holte van een ander bot. De bal rolt vrij in de holte en de stok kan daarmee allerlei grote en kleine cirkels draaien. De stok is het bot van je bovenarm, het uiteinde van de stok is je elleboog, je elleboog bestrijkt cirkels door de lucht en kan helemaal vrij omhoog en naar beneden, naar links en naar rechts en dat allemaal, en dat is het mooie van een kogelgewricht, tegelijkertijd.

Als je je dat goed realiseert en probeert dat ook te visualiseren, of beter, te 'sensitiseren', kun je al snel voelen hoe je hele schoudergebied zich ontspant en je arm en schouder zwaarder aanvoelen. Zwaarte en warmte zijn signalen van ontspanning.

Als je je bovenarm en schoudergewricht consequent gebruikt als het kogelgewricht dat het is, kun je veel gemakkelijker krachten langs je lichaam leiden in een cirkelvormige baan. Bij een inkomende kracht op je arm hoef je niet meer te kiezen welke kant je op beweegt om die kracht langs je heen te leiden, dat doet het kogelgewricht voor je, automatisch en op de meest efficiënte manier. Je neutralisatie van stoten, slagen en duwen wordt natuurlijker, efficiënter, sneller en krachtiger.

Als je je elleboog als focuspunt neemt en je maakt een hele cirkel voor je langs, kun je zien dat je elleboog, met de dikte van je onderarm precies voldoende is om je hele hoofd te beschermen. Als je je onderarm losjes laat hangen in een flauwe bocht (Wan Kam Leung zegt:135 graden) krijg je weringen als bong sau, tan sau en gaun sau. Als je je arm dan omlaag brengt (Gaun Sau) is je arm lang genoeg om je hele romp en je kruis te beschermen.

Dus als je consequent je schouder als kogelgewricht blijft gebruiken, kan je arm je hele rond en hoofd beschermen en kunnen alle krachten die op je arm worden uitgeoefend herleid worden tot een cirkelvormige beweging in je schouder. Als je dit voortdurend toepast zullen je Luisteren, Kleven en je Bubbel veel beter gaan werken en je Tui Sau en Chi Sau op een hoger plan komen te staan.

Een ander mooi cadeautje van een open en ontspannen schoudergewricht is dat je elleboog naar binnen toe niet verder kan dan je centreline, zonder dat je de verbinding met je rug verliest. Dat wil zeggen dat als je je schouderblad laat hangen en je borstkas redelijk goed is uitgelijnd, je kunt vertrouwen op de uitslag van je elleboog om je centreline te beschermen. Alles wat verder ligt dan die lijn bescherm je met je andere hand, of door je lichaam te draaien of door te stappen. Zo houd je je 'frame' intact en heb je altijd je veerkracht paraat.

Als je je schouders niet ontspant, of het bindweefsel rond je schouders staat te strak, dan gaat je borstkast als één geheel functioneren, als een zwaar blok. Het voordeel is dat je kunt duwen en stoten met een 'zware hamer'; elke stoot of duw wordt kracht bijgezet door de massa van je borstkas en schoudergordel. Een ander voordeel is dat spieren die strak staan en bindweefsel dat strak staat fungeren als een pantser tegen plotseling inkomende klappen. Het strak houden geeft echter ook grote nadelen, ten eerst heeft de massa van de je bovenlichaam een min of meer vaste waarde, dus is de kracht die je daarmee kunt opwekken door die massa in beweging te brengen beperkt door de kracht die het kost om het in beweging te zetten, je hebt een vaste hoeveelheid massa om mee te werken, maar die wordt niet of nauwelijks groter, je komt dus aan een limiet van kracht. Een ander nadeel, en veel belangrijker, is dat een stijve borstkas minder bewegelijk is. Hij beperkt je ademhaling en daarmee je brandstoftoevoer voor het opwekken van kracht, het is minder flexibel, dus heb je meer tijd en ruimte nodig om uit de baan van een kracht te bewegen. Met strakke spieren kun je veel minder goed voelen wat er gebeurt en je schoudergewricht kan niet 'vrij rollen' om krachten af te leiden. Timing van technieken blijft heel beperkt en grof. De hoeken waaronder je kunt werken zijn beperkt met een stijve borstkas, terwijl met een soepele borstkas en schoudergordel je in principe altijd de ideale werklijn kunt kiezen om krachten te hanteren of los te laten op je tegenstander. Een ander nadeel is dat je stijve spieren niet kunt inzetten om te versnellen. Die hebben wel massa maar dragen niet bij aan de voor kracht zo noodzakelijke versnelling. Een ander nadeel is dat je met een stijve borstkas niet de beschikking zal krijgen over de vrijwel oneindige massa van de aarde die je 'leent' om je vanaf te zetten en kracht op te bouwen.

Het ontspannen van je borstkas is moeilijk, met name als je groot en sterk gebouwd bent omdat het zoveel voordelen biedt. Het is emotioneel lastig en 'tegenintuïtief om iets dat werkt op te geven om iets groters en beters te bereiken in de toekomst. Cheng Man Ching noemde dat investeren in verlies.

Houd je armen dus zacht, ontspan je schouders en voel je hele schoudergordel. De schoudergewrichten, waar je bovenarm bot in je schouder verdwijnt, is een kogelgewricht. Voel dat zo'n kogel kan rollen in de kom van je schouderblad. Dat rollen creëert natuurlijk cirkels, dat waar we zo gek op zijn in Dao Lu. Bij een cirkel is er behoud van energie en kun je dus zeer efficiënt bewegen. Verder geeft de cirkel een ervaring van harmonie, het verschil tussen 'heen' en 'terug' valt weg, van binnen en buiten valt weg en daarmee ook van jullie en wij of jij en ik. Je kunt je verbinden met je partner of tegenstander zonder jezelf op te geven; je hebt juist meer controle over je eigen lichaam en persoonlijke ruimte en dus win je aan autonomie en vrijheid. Vrijheid in verbondenheid.